Μιά σκέψη για την Μήδεια

 (Medea, Carle Van Loo. 1705-1765)

Το βάθος και το βάρος αυτής της Τραγωδίας φαίνεται πρώτα από την άρνηση της ζωής ακριβώς από μια εκπρόσωπο αυτών που γενούν/δημιουργούν Ζωή. Των γυναικών. Όμως το μεγαλειώδες και σκοτεινό νόημα της Τραγωδίας αντλείται κυρίως από την φαρμακερή ουσία της Απόρριψης. Ανεξάρτητα από Φύλο κι από Έρωτα. Η Απόρριψη καθαυτή με τα αρχέγονα αισθήματα και τις ενστικτώδεις αντιδράσεις που γεννά, είναι που δίνει το αιώνιο μέγεθος σ’ αυτή την Τραγωδία. Ο Διόνυσος, η πιο σκοτεινή εκδοχή του, είναι παντού. Ο Απόλλων απουσιάζει…

Αυτή είναι η 28η Οκτωβρίου

Γιατί είπε το “ΟΧΙ” ο Μεταξάς, αφού θαύμαζε τον άξονα και κυβερνούσε με τον τρόπο του χιτλερικού εθνικοσοσιαλισμού; Αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά… Oι πιέσεις, οι Άγγλοι, τα ανάκτορα κτλ. Μπορεί κανείς να ερωτηθεί και αν λέγαμε ΝΑΙ; Πάλι στα ίδια θα ήμασταν. Ένα-δυο χρόνια υπό συμμαχική επιστασία –μήπως δεν είμαστε πέντε και δέκα χρόνια κάτω από αυτούς;– κι ύστερα μες στη συμμαχία και τέλος στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Άσε και εκείνη τη μεταπολεμική ψευδαίσθηση που μας την καλλιεργούσαν και οι πρώτες μεταπολεμικές κυβερνήσεις μας, ότι ήμασταν οι πρωταγωνιστές του πολέμου, οι περιούσιοι των συμμάχων. Πιστεύαμε στο τέλος, σαν τον Καραγκιόζη, πως εμείς σκοτώσαμε τον κατηραμένο όφι. Μεθύσαμε από δόξα, που μόνοι μας χαρίσαμε στους εαυτούς μας. Για μια ακόμη φορά νικήσανε οι Χίτες, οι κουτσαβάκηδες, οι ταγματασφαλίτες, οι βασανιστές και οι μέλλοντες Μιχαλόπουλοι (σ.σ. εκδότης της “Ελεύθερης Ωρας”) και Κουρήδες. Αυτή είναι η 28η Οκτωβρίου.

Μάνος Χατζιδάκις

جلال‌الدین محمد بلخى (Τζελαλαντίν Ρουμί, 1207-1273)

Δεν είμαστε μπροστά, είμαστε πίσω.

Δεν είμαστε πάνω, είμαστε κάτω.

Σαν το πινέλο στα χέρια του ζωγράφου,

δεν έχουμε ιδέα που βρισκόμαστε.

----

----

Σαν τη βροχή τ’ ουρανού

έπεσες στη στέγη αυτού του κόσμου.

Κύλησες προς κάθε κατεύθυνση

και το’ σκασες από την υδρορροή…

----

----

Από τότε που ήρθες σ’ αυτό τον κόσμο,

μια σκάλα στήθηκε μπροστά σου

που έπρεπε να την ανέβεις.

Από χώμα έγινες φυτό.

Από φυτό ζώο.

Ύστερα, μια ανθρώπινη ύπαρξη,

προικισμένη με γνώση, νου και πίστη.

Δες πόσο τέλειο έχει γίνει

το σώμα που γεννήθηκε από τη σκόνη!

Γιατί τρέμεις το τέλος του;

Έκανες ποτέ κάτι για να μην πεθάνει;

Όταν βγεις απ’ την ανθρώπινη μορφή,

σίγουρα θα γίνεις ένας άγγελος

και θα υψωθείς στον ουρανό!

Αλλά μην σταματήσεις εκεί.

Και τα ουράνια σώματα γερνούν.

Πέταξε πέρα από το ουράνιο βασίλειο.

Βυθίσου στον απέραντο ωκεανό της Συνείδησης.

Κι από μια σταγόνα νερό, που είσαι,

γίνε εκατοντάδες θάλασσες.

Αλλά μη νομίζεις πως μόνη της μια σταγόνα

γίνεται Ωκεανός-

Κι ένας Ωκεανός επίσης γίνεται σταγόνα!

جلال‌الدین محمد بلخى  (Τζελαλαντίν Ρουμί, 1207-1273)